görmez bu gözler!!!
Bırakma beni...
Ellerimi...
Bu beden pişman,yorgun,çaresiz...
Gözlerim...
Bir tek sana parlayan,
Bir tek sana gülen,
Bir tek sana ölen,
Bir tek seni öven,
Bu gözlerim...
Görmüyorlar artık...
Sensizliğe alışamıyorlar...
İstiyorlar seni...
Sen istemesende...
Beklerdim her gece yolunu...
Belki bir umut:
Gelirsin diye...
Gelmedin ya da,
Benim körlüğüm göstermez oldu seni bana...
Yapma n'olur...
Gitme..
Bırakma ellerimi...
Düşerim yoksa...
Ölürüm..
Kaybolurum...
Hani söz vermiştin:
Tek benimdin...
Tek bendim...
Yalan mıydı?...
Unutmak daha zormuş unutulmaktan...
Sensizlik inan çok koydu bana...
Konuşurdukda:
Sen bana ölümden bahsederdin...
Ölmek istediğini,
Sıkıldığını,
İntihar edeceğini söylerdin...
Kızmıştım sana,
Kendine gel demiştim...
Vazgeçmiştin sende...
Hatırlsana..
Tek benim için...
Ben bu dünyada yaşayacağım için,
Vazgeçmiştin...
Ama...
Ertesi sabah,
Sana muttlu bir haber vermek için
Geliyordum yanına...
Verdiğin anahtarla açtım kapıyı...
Sessizce...
Girdim odana..
Keşke girmeseydim...
Görmesydim olanları...
Ama gördüm...
Sıcak ve dağınık bir yatak,
Bir kaç iç çamaşırı..
...
Gördüğüm son şeylerdi onlar...
Senden sonra..
GÖRMEZ OLDU BU GÖZLER!!...