Uzun yıllar once tum insani duyguların yasamakta oldugu bir ulke varmıs.İyimserlik,üzüntü,sevgigibi bircok duygu…..
Gunlerden bır gun bu duygulara adanın batacagı bıldırılmıs, bunun üzerine herkes gemisini hazırlayıp adayı terk etmiş.sadece sevgi son ana kadar beklemek istemiş.
Ada batmadan hemen önce sevgi yardım istemiş.yanından lüks gemisiyle gecmekte olan zenginliğe sormuş.”Zenginlik,benıde götürebilir misin?”
“Yapamam.Gemim altın ve gümüşle dolu, sana göre yer yok.”
Daha sonra şahane bir gemiyle geçmekte olan gurura sormuş sevgi.”Gurur,rica ediyorum,benide goturur musun?”
Gurur,”Seni götüremem.Burada hersey kusursuz;dengelerimi bozabilirsin.”diye yanıtlamış.
Sonra yanından gecmekte olan üzüntüye sormuş sevgi.”Üzüntü,lütfen beni de götür.”
“Ahsevgi,”demiş üzüntü.”o kadar üzüntülüyüm ki,yalnız kalmalıyım.”
Neşede yanından geçmiş ama öylesine halinden memnunmuş ki,sevgının kendisine seslendiğini duymamış bile.Aniden bir ses,”Gel sevgi,”demiş.”Seni götüreyim.”Bu konuşan, yaşlı bir kişiymiş.sevgi o kadar muştu olmuş ki, kıyıya çıktıklarında yaşlı adamın adını sormayı düşünememiş ama bir süre sonra ona ne kadar borçlu oldugunu fark edip,bilgiye sormuş.
“Bilgi, bana kimin yardımcı oldugunu söyleyebilir misin?””Zaman’dı” dıye cevaplamış bilgi.
“Zaman? Neden zaman bana yardım etti?” Bunun üzerine bilgi şöyle demiş.”Sadece zaman sevginin hayatta ne kadar önemli oldugunu anladıgı için……”